Onze leerlingen leven in een hectische wereld. Een wereld die mede door de digitalisering en globalisering 24/7 is geworden. Bij menige puber lijkt de i-phone een vergroeid onderdeel van de handpalm te zijn geworden. Het continue reageren op een tweet, een app, een reactie op instagram posten, is van levensbelang.
Waar voorheen gold: ‘ik denk, dus ik besta” geldt momenteel ‘ik besta, dus ik app’. Voor bepaalde leerlingen geldt wellicht: ‘ik app, dus ik besta’.
Als school zien wij voordelen en nadelen van het digitale tijdperk. Op veel terreinen is door een (instructie)filmpje op youtube, een ELO (elektronische leeromgeving), een appje … onderwijs anders, communicatie sneller en diverser geworden. Ook het huiswerk is gedeeltelijk anders geworden: wij verwachten ook visueel een mooi werkstuk (natuurlijk gemaakt op de laptop of i-pad) en oefenen met woordjes of rekenen is soms digitaal makkelijker en leuker dan vanuit het boek.
Echter de digitalisering kent ook zijn nadelen die wij als school en u als ouder het hoofd moeten bieden. In onze lessen staat de mobiel uit, want wij willen dat de leerling, de gehele groep, de rust heeft om te kunnen werken. Verder geloven wij dat een directe interactie tussen mensen essentieel is in het onderwijs. Aan de stem, de lichaamshouding of gezichtsuitdrukking zien wij eerder dan aan een emoticon op de app of de lesstof wel of niet begrepen wordt
Ook voor ouders thuis is de digitalisering, de i-phone, vaak een probleem geworden. Wij treffen soms slaapdronken leerlingen in de les aan, omdat zij ’s nachts om 02.46 uur nog even moesten appen met een vriendje of vriendinnetje. Ook het maken van het huiswerk is minder effectief geworden doordat de mobiel continue in de handpalm zit.
Menig leerling zal zeggen: ‘waarom moet alles uit? Ik kan toch best, terwijl ik aan het leren, lezen, maken ben, een sms-je, een whatsappje, een tweet, een facebook-notification ontvangen! Dat kost maar dertig seconden tijd.’ Dat klopt maar gedeeltelijk. Inderdaad kost het lezen of beantwoorden maar dertig seconden, maar de rust in je hoofd – je concentratie – ben je kwijt. Onderzoek toont aan dat het minimaal 15 minuten duurt om weer geconcentreerd te raken. Stel dat je een uurtje gaat leren en je krijgt elke 10 á 15 minuten een berichtje op je mobiel dan had je beter niet kunnen leren, want je hebt geen concentratie gehad om te leren. Dan heb je inderdaad geleerd, maar de opbrengst is nul komma nada, noppes, niks!
Wij hebben er daarom als school voor gekozen dat de mobiel in de les uit is. De docent kan besluiten daarvan af te wijken als dat in het belang van de les / leerling is. Zo zoeken leerlingen wel eens wat op op de mobiel, gebruiken zij de mobiel om muziek te luisteren als ze praktisch bezig zijn etc., maar in 95% van de lestijd is de mobiel uit en in de tas. En wij zien het als volwassenen dagelijks ook op de snelweg: op de informatieborden wordt geadviseerd om bij het gebruik van social media een parkeerplaats op zoeken (wij kunnen net als onze kinderen niet twee dingen tegelijk).
Voor leerlingen geldt wellicht: “ik app dus ik besta”, voor school (en wij hopen ook voor ouders, zeker tijdens het maken van huiswerk) geldt: ‘je appt als ik het toesta’.
